Bir İnstagram Masalı

İnstagramı kapattım.Çünkü çok sıkıldım kimse sahici gelmemeye başladı.Kızlar hep bi güzel bakımlı, kız iş için gittiği tatil beldesine bile 'Bakın yine geziyorum ve yine her zamanki gibi çok alımlı ve seksiyim' pozları koyuyor.Yahu bu yaz da az geziver.Kime ne ispatlıyosun..

975 takipçisi olan ablam bile 'Ya benim neden takipçim 1000 kişi değil bana takipçi bul' diyen hasta bir kişilik..

'Ben bu fotoyu koyucam ama az beğeni alır bu ya!'gibi düşünceler beynimi sardığı an 'orda bi dur!' dedim kendi kendime.Doğallıktan uzaklaştım,Enerjim düşüyordu.Çok yapay bi hayat yaşadıklarını biliyordum,en yakınlarımın bile.Takipten ayıp olmasın diye çıkaramıyordum.Herkes kendine aşık anasını satayım.Sıkıldım aynı resimleri görmekten..E bende kendi hesabımı kapatmakta buldum çareyi.

Hesabımı tamamen silmedim ilerde geri dönmeyi düşünüyorum.Sadece biraz nefes almak istedim.
Benim gibi hissedenler varsa kendinizi tuzağa düşürmeyin.O mükemmel hayat yaşayanlar, hah işte o gördüklerimiz koca bir yalan..

Read More

Sebebi neydi ki?

Tam bir haftadır telefonsuz yaşıyorum..Tüm sosyal medya hesaplarından uzağım.Evet yaşanıyormuş hele ki benim gibi bir bağımlı için başlarda zor olsa da sonra alışılıyormuş.Şuan kullandığım telefon akıllı bile değil.Biraz ruhumu arındırıyorum.Tabi bunu keyfi yapmıyorum çünkü telefonum kırıldı..

Kazayla olan bi durum da değil.Ablam gözümün önünde telefonumu ortadan ikiye bölüp mermere bi güzel yapıştırdı.Sebep, yok ev işlerine yardım etmiyormuşum, hiç bi işe yaramazmışım boş beleş şeyler.. E bende cevap verince sinir harbiyle etrafı dağıtıp telefonumu kırdı.Kendisinden şuan nefret ediyorum.Yani ben öyle bahsettiği gibi bir insan olsam bile bunu yapmaması gerekirdi.Telefonumla sorunlar yaşadığımı zaten biliyordu.Elimde olan, hazine gözüyle baktığım telefonumu da parçaladı.İş başvurusu yaptığım şu günlerde saolsun çok destek oldu bana.2 gün telefon temin edemeyip telefonsuz dolaştım, arayan soran oldu mu bilmem yani.Ama telefonsuz 4 iş görüşmesine gittim.Yolda 'Aa bak bu telini verir!' dediğim insanları durdurup telefonlarından arama yaptım.Saolsunlar.

Yani bi yabancı olsa neyse abla ulan! Kanından canından biri yapınca üzülüyorsun. Ne istedin telimden eline ne geçti!.

İş bakamayınca İstanbul'dan ailemin yanına geri döndüm.Çünkü ablamda kalıyordum.O gece direk evden ayrıldım.Kendimi çok çaresiz ve yalnız hissettim.Ve gerçekten yalnızım.İşim yok, param yok, telefonum yok.Şimdi bana kalkıp 'Lütfen gökyüzüne bak, gülümse ve şükret demeyin'. Tüm bunları Merkür retrosuna da bağlamak isterdim ama ben zaten retro doğmuşum.3 gün sonra da doğum günüm.Umarım Merkür bana bi kıyak geçer de ilerleyebilirim.

Burdan tüm başak burcu mağdurlarına sevgiler..

Read More

Kırık kalp..

Yazmayı hiçbir zaman bırakmak istemedim,6 ay olmuş hatta geçmiş hala gücüm var mı bilmiyorum ama 6 ayda hayatımda çok şey değişti.Blogu açalı 1 yıl olmuş.İlk yazımı ablamla yaşadığımız keyifli evimizden yazarken şimdi 3 kızla yaşadığım minik bir yurt odasından yazıyorum.

Yine yanımda hayatımın aşkı olan Shot'ım vardı.Şimdi toprak altında..
Evet  nerden başlasam bilemiyorum çok şey var anlatacak.Sadece biraz daha güçlüyüm.Ve yazmaya cesaretim var.Az çok beni takip edenler kedim olduğumu bilirler.En son bir eve taşınmıştım, o da depresyona girmişti, yemiyor içmiyor, ağzında yaralar çıkmıştı.Doktora götürüp test yapılmasına rağmen kanser olduğunu öldüğü gün öğrendik.İçinde karnabahar büyüklüğünde kist varmış. 'İstiyorsanız açıp inceleyelim' dediler, ama buna daha fazla dayanamazdım.Yeterince acı çekmiş, ruhu huzur bulsun istedim.Cunda'ya gömdük bir çam ağacının altına. Deniz manzaralı ,martı sesli, huzur verici bir yer.Mutlu olsun istedim.Daha 2 yaşında olması ve benim rahatsızlığını farkedemem yeterince bana acı veriyor.Hala veriyor! Haftada 2 defa rüyama giriyor 'Annesinin pamuk tarlası' diye seviyorum onu.'Ama çok kaptırma kendini nasıl olsa ölecek İpek' diyorum.Bazen iyileşmiş olarak görüyorum,beraber yaşadığımızı.. Uyandığımda lanet okuyorum.

Ölüm sonuçta türü ne olursa olsun derinden etkiliyor.Beni anlamayanda çok oldu o yüzden bu açıklamayı yapıyorum. Başkasına göre bir sokak kedisi ama benim için bir evlattı.Di'li geçmiş zaman..

En çokta neye pişmanım biliyor musunuz? Ölmeden bir gün önce arkadaşıma 'Yarın da çok sıradan bir gün olacak, sıkıcı, bugünün aynısı'..Ve ertesi gün oğlumu kaybettim.O kadar büyük konuştum ki o sözleri ve o günü unutamıyorum.Arda kalan kumu,maması oyuncakları, çantası. Ah anıları!.

Ömür Gedik bir açıklama yapmış kedimi kaybettiğimde intiharı düşündüm diye.O kadar iyi anlıyorum ki.Geldi ve geçti işte sanki hiç yaşanmamış gibi.Bomboş bir kalp..

Huzurla yaşa!..

Read More