Bu da mı gol değil?

Benim yol aşklarım meşhurdur.Geçen yıl metroda ayaküstü bir çok beyaz yakalıyla aşk yaşadım.Ne hayaller kurdum o on dakikalık yolculuklarda.Bugün de yine böyle bir olay yaşadım.Ama bu kez otobüste..

Sabah Rumeli Caddesinde hızlı adımlarla yürürken solladığım çocukla dest-i izdivaç keyfi..

İşin ilginç kısmı ben ordan taksiye bindim ve sınavımın olacağı okula gittim.Sınav çıkışı durakta gördüm bu çocuğu.Ayakkabılarından tanıdım ama çünkü caddede yürürken yüzünü görmemiştim, aklımda kalan ayakkabılarıydı.Aynı otobüse bindik,çaprazımdaydı.Kesişme açım mükemmeldi.Ama ben utangacım ya bakamıyorum.Siz hemcinslerim nasıl başarıyorsunuz? Bir kere bakayım dedim göz göze geldik hemen.İkimizde çevirdik kafamızı.Ama ben içimden nasıl kıs kıs gülüyorum.Kalabalık bide kapı kenarındayım.Kapı açılıyor ben yelpaze gibi katlanıyorum..

Bir ara koltuk boşaldı bana yer verdi 'Tişikkirlir' deyip reddettim.Sonra inmek için düğmeye bastım bana 'Siz bastınız mı?' diye sordu sadece kafa salladım.Yani odunum biliyorum da odunluğun kitabını yazdığımı bilmiyormuşum şuan anladım.

Aynı durakta indik çaktırmadan arkama baktım tabi.İnsan bi arkamdan gelir.'Merhaba' der di mii? Sevgilisi vardı belki de.Hem olmasa bile ne o öyle sapık gibi arkamdan gelcek, ben olsam gitmezdim.                                                                    
Aman yarına kalmaz unuturum zaten.:( Mutlu hafta sonları..